اثرات الکلیسم بر کارکرد شناختی مغز، آزمون‌های عصب- روان شناختی

  الکل اثرات مخرب فراوانی بر مغز دارد که علاوه بر آسیب زدن به جنبه‌های مختلف زندگی فرد بر روند درمان نیز تاثیر منفی دارد. حواس‌پرتی، گیجی، اختلال در تحریک‌پذیری، اختلال در توجه و تمرکز، توانایی یادگیری، استدلال انتزاعی کلامی، حافظه کوتاه مدت و... در این بیماران شایع است که انواع آزمون‌ها برای شناسایی این اختلالات و شدت آن طراحی شده است. درمانگرانی که با طیف مختلف بیماران الکلی کار می‌کنند باید این اختلالات را بشناسند و بر اساس شدت اختلالات شناختی بیمار، درمان خود را تغییر دهند. بسیاری از پژوهش‌ها نشان داده‌اند که در ساختارهای مرتبط با کارکرد شناختی افراد وابسته به الکل، کاهش ارتباط نورونی مشاهده می‌شود. با وجود اینکه بارها در پژوهش‌های مختلف کاهش جریان خون و نوسانات متغیر در این ناحیه گزارش شده  اما در واقع نتیجه‌گیری قطعی در مورد چگونگی ارتباط این آسیب‌ها و مشکلات شناختی آن انجام نشده است. در این افراد، مغز به تدریج کوچک‌تر و کم‌چگال‌تر می‌شود. کاهش حجم مغز در 2 ناحیه بیشتر از سایر نقاط دیده می‌شود: • در کورتکس لوب فرونتال که مسئولیت اعمال بسیار جدی و پیچیده‌ی مغز را بر عهده دارد.• در مخچه (که مسئول راه رفتن، تعادل و برخی جنبه‌های یادگیری است.) در این افراد، محاسبه‌ی زمان حرکات سریع و یادگیری حرکات با مشکل مواجه می‌شود. از سویی دیگر، برخی پژوهش‌ها  نشان داده‌اند که عمده‌ترین اثر الکل روی هیپوکامپ است. هیپوکامپ، مرکزی است که مسئولیت یادگیری تنظیم هیجانی، پردازش احساسات، اشتها و استرس را بر عهده دارد. الکل سلول‌های مغز را می‌کشد. گلبول‌های قرمز خون به هم می‌چسبند و با تشکیل رسوب، دیگر قادر به حمل اکسیژن به سلول‌های مغز نیستند و سلول‌های مغز که نیاز مداوم و شدید به اکسیژن‌رسانی دارند، در اثر محرومیت اکسیژنی ازبین می‌روند. آسیب‌های شناختی الکل به اندازه‌ی زیاد است که بسیاری از متخصصان بلافاصله پس از ملاقات با بیماران با مشکلات شناختی، معمولاً ابتدا به الکلیسم شک می‌کنند.